Brahms ได้แต่งเพลงนี้ไว้ทั้งหมด 3 ท่อนใน Cello Sonata in E minor Op. 38 แต่งในช่วงฤดูร้อนในปี ค.ศ.1862 เขาไม่ได้เขียนท่อนช้าที่เป็น Adagio ไว้ ใช้เวลาในการแต่งเพลงทั้งหมด 3 ปี เขาก็ได้เขียนเพลงเสร็จในเดือนมิถุนายน ค.ศ.1865 เขาได้ตีพิมพ์วางขายประมาณปี ค.ศ.1871 และเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับการแสดงเพลงนี้ครั้งแรก ทั้ง 3 ท่อนของ Sonata บทนี้ ได้สร้างความเป็น Brahms ไม่น้อยก็มาก เริ่มต้นเพลงของท่อนที่1 จะมีความคล้ายกับเพลง Beethoven’s Cello Sonata in A major Op. 69 ท่อน Allegretto จะได้แนวคิดมาจากเพลงเต้นรำของ Schubert ที่แต่งสำหรบ Piano ท่อนสุดท้าย จะให้หวนกลับไปในรูป แบบ Contrapunctus 13 ใน Art of the Fugue ของ Bach

 

     เริ่มต้นด้วยท่อนที่ 1 Allegro non troppo จะเริ่มด้วยแนวทำนองที่เป็นแนวทำนองหลัก และให้ความรู้สึกที่มีพลังตามมาในแนวที่ 2 หลังจากช่วงที่เป็นที่เป็นความรู้สึกเร้าอารมณ์ จะย้อนกลับเข้าไปในแนวทำนองเดิม แต่ให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่ และในช่วงสุดท้ายของเพลงจะเปลี่ยนคีย์ เป็น E Major ให้ความรู้สึกที่เหมือนกับ “การจากไปอย่างสงบ”

 

       ในขณะที่ Brahms อยู่ในช่วงวันหยุดฤดูร้อนกับคลาราชูมันน์เขาเริ่มเขียน Cello Sonata บทแรก ที่ Bad Münsterใกล้เมืองฮัมบูร์กในฤดูร้อนปี 1862 เขาเขียนท่อนที่สองครั้งแรกและอาจเป็น Adagio ซึ่งไม่รวมอยู่ในเวอร์ชันสุดท้าย ชะตากรรมของขบวนการนี้และความเป็นไปได้ที่ไม่เคยมีมาตั้งแต่แรกเป็นเรื่องที่นักวิชาการของบราห์มส์ถกเถียงกันมากว่าศตวรรษแล้ว ในปีค. ศ. 1865 Brahms ได้ค้นพบแรงบันดาลใจหลังจากการเสียชีวิตของแม่ของเขาและท่อนแรกที่มีชื่อว่า Allegro non troppo อยู่ในรูปแบบ Sonata ที่มีการจัดแสดงการพัฒนาและการสรุปเนื้อหาที่ชัดเจนแม้ว่าการแบ่งธีมจะไม่ค่อยชัดเจน ในทางกลับกันธีมดูเหมือนจะเติบโตขึ้นจากกันและกันตามลักษณะในดนตรีของเขา

 

                                                            

​

                                                             

​

​